عبودیت، اصلی‌‌ترین فعالیت همه افراد است. عناصر اصلی، که عبودیت را در افراد جاری می‌کند، روحیات افراد را شکل می‌دهد. در مجموع، پنج نوع عبودیت در میان افراد رایج است.

 عده‌ای از افراد با انگیزه‌ی رسیدن به ثواب، مشغول عبادت الهی هستند که این گروه به تجّار و بازرگانان شبیه‌اند. این گروه روحیه سودگرا دارند و با روحیه سودگرایی به انجام یا ترک اعمال می‌پردازند.

 عده‌ای از افراد به دلیل ترس، مشغول عبادتِ خداوند هستند . این گروه روحیه ترس‌محور دارند و شبیه بردگان هستند یعنی با روحیه ترس‌محوری به دنبال انجام‌ها یا ترک‌ها می‌باشند.

برخی دیگر از افراد با روحیه شاکرانه مشغول عبادت هستند ؛ این گروه شبیه آزادگان هستند. گروه مذکور با سپاس‌گزاری و قدردانی به حرکت و زندگی‏ می‌پردازند.

یکی دیگر از روحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های افراد، روحیه شایستگی است. روحیه شایستگی، روحیه‌ای است که افراد براساس آن با درک شایسته‌ای که از نعمت‌ها و استعدادها دارند، زندگی می‌کنند و تمام انجام‌ها و ترک‌ها مبتنی بر شایستگی شکل‏ می‌گیرد.

روحیه آخر روحیه محبت و تنفرگرا است. افرادی که روحیه محبت و تنفرگرا دارند بر اساس ابراز علاقه و عدم علاقه، زندگی خود را پیش می‌برند؛ تمام انجام‌ها و ترک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آن‌ها با محوریت علاقه‌مندی و تنفر شکل‏ می‌گیرد

روحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در شخص جریان دارد و از اول عمر تا آخر عمر، شخصیت فرد را شکل می‌دهد. برخی از افراد رشد یافته که به درجات عالی رشد دست پیدا کرده‌اند ممکن است در سال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آخر عمرِ خود با روحیه سودگرا اقدامات خود را انجام دهند در صورتی که همین فرد برخی از فعالیت‌های خود را با روحیه محبتی یا شایستگی یا شاکرانه انجام داده است. پس روحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها اگر چه در مواقعی نسبت به هم سنجیده می‌شوند و‏ می‌توان برخی را بر برخی دیگر ترجیح داد؛ اما مهم، شناخت روحیه و بهره مندی از آن در تعالی و رشد است.

عده‌ای از افراد همه روحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را در وجود خود نگه‏ می‌دارند و برخی از افراد فقط دارای یک روحیه یا دو روحیه هستند و برخی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در مقاطع مختلف زندگی روحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایشان مختلف‏ می‌شود.